Ayrılık ya bu,
parçalar insanı
Yapboz gibi hayatların,
kaybolur taneleri

Sallanan ellerle, esen yellerle
Bir garip, yuvasından yol alır
Her garibe ağlanmaz elbet
Yeri dolan olur, dolmayan bâki kalır

Bazen yollara düşülür, bazen gözden düşülür
Bavullara doldurulur özlemler en baştan
Ayrılığın müsebbibince hüzünler örülür
Hayata başlamak gerekir belki en baştan